Vanaf grenssteen 100 volgden wij de hoogtelijn, waarlangs deze 101 volgens ons zou moeten staan. Maar helaas, een uitgebreide zoektocht leverde niets op. Pas na aanwijzingen van Peter Dirven die de steen later wel aantrof, vonden we hem. Met dank dus aan Peter Dirven.
Deze 102 was niet te missen. Hier maakt de grens een knik en gaat de heuvel af en komt dan uit bij een beek.
Zo'n 200 meter na de vorige. Vanaf hier volgt de grens een beek.
Deze vonden we aanvankelijk niet. We zochten aan de rechterkant van de beek omdat de grensstenen over het algemeen om en om aan weerszijden van de oevers staan. Pas op de terugweg zag ik 'm toevallig staan, half in de modder, aan de rechterkant waar we 'm niet verwachtten.
Langs dezelfde beek, ook aan de linkerkant.
Nog steeds langs de beek. Goed te zien vanaf het pad dat enkele meters naast de beek loopt.
Grens volgt hier nog steeds de beek. Ook hier weer een afwijking van het om en om plaatsen van de stenen aan weerszijden van water: net als de vorige steen staat ook deze aan de rechterkant.
De laatste langs de beek. Het is erg mooi in dit bos !
De beek buigt af naar links; de grens gaat rechtdoor lichtglooiend naar boven.
Aan weerszijden van de grens andere bebossing: loofbomen in België, naaldbomen in Duitsland.